Kabala, Masonluk ve Sabetaizm, Mesih inancı ve dönmeler birbirlerine sıkı sıkıya bağlıdırlar. Sabetaizm, kabala bilinmeden açıklanamaz. Çünkü Sabetaizm, kabala’nın bir yorumu olan zahar’ın ürünüdür Yahudilerdeki sapkın Mesih beklentisi ise, daima başlarına bela olur ve buda kabala kökenlidir.

   Hz. Musa (a.s.), Hz. İsa (a.s.), Hz. Muhammet (s.a.v.) gibi gerçek peygamber ve kurtarıcıları inatla reddeder iken sahte Mesihlerin peşine takılmaktan kendilerini alamadılar. Yahudileri aldatan sayısız sahte Mesihler çıktı, her defasında kendilerini yıkımlara sürükledi. Ancak bunların içerisinde 1666 yılında Mesihlik iddiasında bulunarak büyük bir etki uyandıran Sabetay Sevi, geride bugün ki dönme topluluğunu miras bıraktı.

  Yahudilerin toplu olarak akın akın Osmanlı’ya göçü, 1492 İspanya sürgünü ile başlar. Selanik, İstanbul ve İzmir’i merkez edinen Yahudilerin, Osmanlı devletinde hakimiyet yarışına girmeleri ise ‘dönmelerle’ start alır. Dönmeler yada nam-ı diğer sabetaistler; Yahudilerin militan ve marjinal bir yapılanması olup gizliliği esas alır. Dönme lakabı onlar islam’a döndükleri için değil; bilakis dönmedikleri sebebi ile verilmiştir. Ermeni ve Rum kavimlerinde islam’a gerçekten teslim olanlara böyle bir yakıştırma yapılmamıştır.  Çünkü islamdaki ihtida müessesesi, yeni Müslüman olan bir gayr-i müslimi dışlamaz aksine din kardeşi olarak kabul eder. Ancak dönmeler beş vakit namaz kılan, Cuma namazına devam eden, zahiren (görünüşte) islamın tüm gerçeklerini yerine getiren Yahudilerdir. Osmanlı kültürünü yakından tanıma fırsatı buldukları için de, kendilerini çok güzel şekilde kamufle edebilmişlerdir. Özellikle tarikatların içine sızmışlardır çünkü o sıralarda tarikatlar eğitim yuvası olarak bilinirdi ve orada insanlar eğitim alırlardı yani din eğitimi veren kurumlara girmiş oldular. İstanbul’un bazı tekke ve dergahlarında insanları irşad edip feyz dağıtan(!) şeyhlerin önemli bir kısmı dönme idi.